Als je zelf enkel Nederflomps spreekt, zwijg dan

Ik ben pas in België komen wonen toen ik ongeveer 21 jaar was. Ik had er geen flauw benul van welke taal ze hier spraken, ik dacht dat iedereen Frans sprak of iets dergelijks.  

In Engeland was ik op mijn 15de gestopt met school lopen, een uitgebreide academische geschiedenis had ik dus niet. Wél had ik een aanbieding op zak voor een job in een metaalfabriek in het Mechelse. De mannen van ‘t fabriek hebben mij zo goed mogelijk opgevangen. Met handen en voeten en hun beetje kennis van het Engels hebben wij een soort verstandshouding opgebouwd.

Ik wou Nederlands leren, of zoals ik er door de ‘mannen’ op gewezen werd: “Je moet Vlaams leren.” (Vlaams werd uitgesproken ‘flomps’.) Mijn eerste poging om een avondschool te vinden was op niets uitgedraaid: ellenlange wachtlijsten. Bovendien werkte ik in ploegen/shiften en was ik niet altijd ‘s avonds vrij. Dus: zelf leren was de boodschap.